"عروسی خون" در بندرعباس به روی صحنه می رود

کارگردان نمایش عروسی خون گفت: نمایش "عروسی خون" کاری از گروه تئاتر کارگاه در بندرعباس به روی صحنه می رود.

مجید بشکال در گفتگو با خبرنگار مهر بیان داشت: این نمایش نوشته  شاعر و نویسنده اسپانیایی لورکا است که حول محور شخصیت سه زن نوشته شده است.

وی ادامه داد: شیوه اجرایی این نمایش به صورت تلفیقی و به صورت تئاتر کاغذی است که برای تماشاگران تازگی و جذابت خاص خود را دارد زیرا این نوع اجرا در ایران و بندرعباس تا کنون استفاده نشده است.

منبع خبرگزاری مهر

این فعال هنری در خصوص علت انتخاب این نمایشنامه نیز گفت: یکی از مهمترین دلایل انتخاب این نمایشنامه نوع نگاه، دیدگاه و شخصیت پردازی لورکا به زن در جامعه بدون قضاوت در مورد آنها است.

بشکال ادامه داد: اجرای این نمایش بر سه رویکردنگاه جامعه به زن، نقد عملکرد زنان و خود زن استوار بوده که بدون هیچ قضاوتی در آن به اجرا در می آید.

وی با بیان اینکه شیوه اجرای این نمایش به صورت رئال است بیان کرد: تمرینات این گروه به زودی آغاز که دستندرکاران این نمایش فتحیه بقایی و مجید بشکال بازیگر، موسیقی بهرنگ عباسپور و غریب زاده هستند همچنین پیشبینی می شود این تئاتر در تیرماه به اجرای عموم در بیاید.

تئاتر کاغذی تئاتر کاغذی شیوه ای است برای گرداندن شخصیت های کاغذی که به احتمال زیاد در اوایل قرن نوزدهم در انگلستان پدید آمد. این نمایش تا دهه 1940 مخصوص جمع های کوچک بود، اما از این زمان تا پایان قرن بیستم هر چه بیشتر مورد استفاده نمایشگران عروسکی و غیرعروسکی قرار گرفت. مدرک مستندی از نحوه دقیق آغاز این هنر در دست نیست. می توان چنین پنداشت که روزی چاپ تصاویر شخصیت های اصلی یک نمایش بر روی یک برگه به ذهن کسی راه یافت و بدین ترتیب آنچه در انگلستان "برگه های یادگاری"[1] خوانده می شد پدید آمد و بعد فردی علاقمند تصمیم گرفت تا تمام تصاویر یکی از این برگه ها را ببرد و چنین شد که شخصیت ها در غالب عروسک های کاغذی به حرکت درآمدند.

تئاتر کاغذی از چندین عنصر اساسی تشکیل شده بود: یک قاب صحنه که اغلب از تئاترهای موجود الهام می گرفت، دکورها و بال های مربوط به هر صحنه، شخصیت ها در حالت های مختلف که امکان تطابق آنان را با پیشرفت داستان فراهم می ساخت و یک متن که اغلب خلاصه ای نه چندان ماهرانه از متن اصلی بود.

در کشورهای مختلف برگه ها توسط ناشر یا خریدار به روش های گوناگون – با دست، شابلون و لیتوگرافی – رنگ آمیزی می شدند. صاحب برگه ها آنها را روی مقوا می چسبانید، می بریدشان و تئاتر را سرهم می کرد. آن گاه می توانست نمایش خود را برای خانواده یا دوستان اجرا کند. ابعاد این تئاترها که به ندرت از 50 یا 60 سانتی متر تجاوز می کرد باعث شد که آنها به مناسب ترین صحنه های نمایش برای اتاق نشیمن تبدیل شوند.

در سال 1988 برای نخستین بار جشنواره تئاتر کاغذی در "پرتز" آلمان برگزار شد. متن های قدیمی بار دیگر اجرا شدند و تئاترهایی که سالیان سال پیش منتشر شده بودند از نو به چاپ رسیدند.